Paulus Potterstraat

©:

Paulus Potterstraat Raadsbesluit van 23 april 1970 Paulus Potter (Enkhuizen, 1625 – Amsterdam, 1654) was een kunstschilder, tekenaar en etser.
Zijn schildertalent had hij niet van een vreemde: zijn vader, Pieter Siemonszoon, die hem ook opleidde, schilderde landschappen, stillevens, historische werken en portretten van voorname lieden. Op jonge leeftijd verhuisde Potter naar Amsterdam. In het laatste jaar van zijn verblijf daar, in 1646, werd hij lid van het Amsterdamse schildersgilde.
Vervolgens verbleef hij van 1646 tot 1648 in Delft, waarna hij zich vestigde in Den Haag.
Daar betrok hij een atelier naast dat van zijn collega Jan van Goyen. Dankzij zijn welbespraaktheid en goede omgangsvormen kreeg hij opdrachten van enkele leden van het Huis van Oranje. In 1652 verhuisde Potter opnieuw naar Amsterdam, ditmaal op uitnodiging van Nicolaes Tulp, die al eerder werk van hem had gekocht.
In 1653 kreeg hij de opdracht een levensgroot ruiterportret te schilderen van Tulps zoon, Dirck Tulp.
Potter had toevallig al een ruiterportret klaarstaan voor een klant die van de koop had afgezien of de betaling niet kon voldoen.
In plaats van een volledig nieuw schilderij te maken, schilderde hij alleen het hoofd over, een gangbare praktijk in de schilderswereld. Twee van zijn beroemdste werken zijn: De Stier (1647) Het ruiterportret van Dirck Tulp Beide schilderijen hangen in het Mauritshuis in Den Haag. Potter overleed op 17 januari 1654 aan de tering, tegenwoordig bekend als tuberculose (tbc). In zijn korte leven liet hij ongeveer honderd schilderijen, evenals een aantal etsen en tekeningen na. Hoewel Potter in eerste instantie historische werken schilderde, is hij vooral beroemd geworden als schilder van vee in het typische Nederlandse landschap.
Met veel geduld en precisie bracht hij de lichaamsbouw en uitdrukkingen van dieren – zoals honden, schapen, runderen, varkens en zelfs exotische dieren – tot in de kleinste details over op het doek, bijna fotografisch nauwkeurig.

© Tekst: Henny Bennink