In 1993 voerde de Archeologische Werkgroep Lichtenvoorde (AWL) een opgraving uit bij het pand van Radio Engelbarts aan de Korte Rapenburgsestraat in Lichtenvoorde. Tijdens deze werkzaamheden werd een oude nederzettingsgracht ontdekt, een belangrijke aanwijzing over de verdedigingsstructuren van het historische Lichtenvoorde.
De locatie van de opgraving lag vlakbij de vroegere stadspoort, maar sporen van de poort zelf werden niet teruggevonden. Wel werd vastgesteld dat de gracht eeuwenlang in gebruik was en geleidelijk verlandde. Er werden geen resten van een beschoeiing aangetroffen, wat erop wijst dat de gracht op natuurlijke wijze instortte en langzaam opvulde.
Uit de grachtbodem kwamen vondsten tevoorschijn die dateren van de 15e tot de 19e eeuw. De variatie in materialen weerspiegelt het langdurige gebruik van de gracht als waterkering en afvalplaats.
Een van de meest opmerkelijke vondsten was een tinnen lepel uit de eerste helft van de 17e eeuw. Dit object geeft een zeldzaam inkijkje in de huishoudelijke cultuur van de vroegmoderne periode. Daarnaast werden diverse aardewerkfragmenten aangetroffen, variërend van middeleeuws steengoed tot 19e-eeuws keramiek.
Een verrassende ontdekking was een verzameling lemen knikkers. Deze vondst is mogelijk te linken aan het feit dat in de 19e eeuw een school, het zogeheten "Schoolhuijs", in de nabijheid van de gracht was gevestigd. Dit wijst erop dat de gracht niet alleen als verdedigingsstructuur diende, maar later ook een rol speelde in het dagelijks leven van de inwoners van Lichtenvoorde.
