Neerlandia Harreveld
In 1908 werd het lege klooster in Harreveld door de St.-Vincentiusvereniging gekocht. Deze vereniging trok zich het lot aan van de verwaarloosde jeugd. Het was de bedoeling er een nieuw internaat te stichten dat onderdak moest bieden aan 200 jongens uit heel Nederland.
In het internaat werden rooms-katholieke jongens geplaatst die om een of andere reden in onze maatschappij op een zijspoor waren geraakt.
Het ging hierbij om zogenaamde regeringsjongens die door de rechter ter beschikking van de regering waren gesteld en voor verdere opvoeding waren overgedragen aan het internaat.
Op 14 september 1911 werd het r.k. opvoedingsgesticht St.-Vincentius feestelijk geopend door de aartsbisschop van Utrecht.
In 1915 waren er al 156 pupillen in de leeftijd van 8 tot 17 jaar ondergebracht. Men kan aannemen dat deze jongens, die uit alle windstreken van ons land kwamen, bekend waren met het fenomeen voetbal.
Broeder Hieronymus was de stuwende kracht achter het internaatvoetbal.
In 1920 herbergde het internaat 200 jongens van 10 tot 19 jaar. Hoewel er op het internaat al veel eerder gevoetbald werd, ontstond de eerste voetbalclub er pas in 1938, Excelsior genaamd.
Op 4 juli 1939 is de naam gewijzigd, vanaf dat moment heet de club Cito. Longa kwam een trainingswedstrijd spelen op het internaat met voetballers als Frans Flory, Atoon Kettering, Jan Schuurman en de grote keeper Alex van Deelen.
Hij moest toezien dat Cito maar liefst driemaal het net trof, zodat Longa met een nederlaag huiswaarts keerde.
Grote uitblinker in die wedstrijd was zijn collega, de doelman van Cito, die verschillende reddingen verrichtte.
In september 1939 werd er opnieuw een nieuwe naam bedacht en heette de voetbalclub Neerlandia.
Onder deze naam schreef men zich in bij de Nederlandse Voetbalbond, onderafdeling Gelderland.
Jammer genoeg is er niet veel over het verloop van deze competitie bekend, maar op 25 april speelde men een competitiewedstrijd tegen Grol 2.
Deze werd glorieus met 8-0 door Neerlandia gewonnen. Het wedstrijdverslag in de krant eindigde als volgt: “Neerlandia heeft thans de bovenste plaats bezet en zal deze wel niet meer afstaan aan hun collega’s, zodat zij reeds in het eerste seizoen kampioen wordt.”
Voetbalclub Neerlandia pakte de draad na de oorlog in 1948 weer op, toen het met een seniorenelftal uitkwam in de 3de klasse.
Dit team bestond uit enkele leiders van het internaat, aangevuld met jongens in de leeftijd van 18 en 19 jaar.
Na 1955 werd het seniorenelftal opgeheven, aangezien er nog maar weinig jongens ouder dan 18 jaar in het internaat zaten, zodat men alleen nog maar in juniorenverband voetbalde. Vandaar dat de naam werd aangepast in Neerlandia Boys.
De competitiewedstrijden werden met name in de beginjaren gespeeld op het eigen terrein van het internaat.
Later speelde men op het sportcomplex aan de Varsseveldseweg, waar nu het veld van hockeyclub De Porre ligt.
De bezoekende club kon zich na de wedstrijd in de doucheruimte verkleden.
De Neerlandia Boys daarentegen werden na de wedstrijd weer naar hun eigen groep gebracht, waarna zij zich dan met de gehele groep gingen wassen.
Bij de uitwedstrijden ging dat op dezelfde gedisciplineerde manier: na de wedstrijd werd er op het internaat gezamenlijk gedoucht.
Begin jaren zeventig ging het achteruit met de club, aangezien veel jongens in het weekend met verlof mochten.
Hierdoor was het bijna niet meer mogelijk een volledig elftal te formeren. In 1976/1977 kwam het onvermijdelijke: Neerlandia Boys werd ontbonden.
Voor meer informatie verwijs ik u door naar het periodiek 'De Lichte Voorde', nr. 45.
