Longa Tafeltennisclub Litac
Longa Tafeltennisclub, zo heette de vereniging oorspronkelijk naar goed Lichtenvoords gebruik.
De club werd opgericht op 10 juni 1949 na een oproep in de ELNA.
De oproep van oud-Amsterdammer Steenmans (tevens eerste voorzitter) om te komen tot "een gezellige club, die wekelijks een potje tafeltennis wilde spelen," leidde ertoe dat zich 13 dames en 15 heren naar de achterzaal van hotel De Koppelpaarden begaven.
Gemakkelijk ging alles niet.
Men had nog geen tafels en geen zaal.
Daarom kwam men ’s maandagsavonds bij het gemeentehuis bijeen om samen op de fiets naar het Gesticht (jongenshuis) in Harreveld te gaan.
Toen men een jaar later in het centrale gymnastieklokaal in het Patronaatsgebouw kon spelen, betekende dat niet meteen dat de ambitieuze vereniging geen problemen meer had.
Tijdens de oprichtingsvergadering werd gesteld: "Laat de geestelijk adviseur, pater Goes, aan ons niet meer werk hebben dan aan de andere onderafdelingen" van Longa. Deelname aan een gemengd toernooi leverde dan ook de nodige commotie op: het uitkomen van het zwakke geslacht tegen het sterke en, misschien nog erger, het uitkomen tegen pingpongers met een andere levensovertuiging.
Dat de vereniging ambitieus was, bleek onder andere uit het feit dat er een jaarlijkse Oost-Gelderse tienkamp werd georganiseerd met maar liefst zo’n 100-tal toeschouwers, terwijl de entree een gulden bedroeg.
Dit hoge bedrag was vooral noodzakelijk omdat de wekelijkse bioscoopvoorstelling in hotel De Industrie (zondagmiddag 17.00 uur) moest worden afgekocht.
In 1960 brak men met de traditie dat alles in Lichtenvoorde Longa moest heten.
Longa Tafeltennisclub werd voortaan Litac (Lichtenvoordse Tafeltennis Club).
Dit bleek echter niet meer dan een nieuw jasje in een nieuwe verpakking: het ledental bleef in een neerwaartse spiraal en weldra was er geen jeugd meer.
Ook het gebrek aan kader werd een probleem.
Op 13 november 1969 werd Wil Heinst aangetrokken om de kwakkelende vereniging nieuw leven in te blazen.
“In 1969 trof ik een zieltogende club aan,” vertelt Heinst. “Met maar één tafeltennistafel en vier leden was het einde van Litac niet ver weg.
Dat mocht niet gebeuren.
Toentertijd had elk dorp wel een tafeltennisvereniging en Lichtenvoorde mocht niet achterblijven.
We hebben de koppen bij elkaar gestoken, zijn actief gaan werven en we zijn trainingscursussen gaan volgen. In korte tijd hadden we 20 leden op de lijst staan.”
In 1969 kon Litac terecht in de nieuwe gymzaal aan de Goudenregenstraat (nu de Swite).
De belangstelling voor tafeltennis bleek groot, vooral bij de jeugd.
In 1971 namen meer dan 80 mensen deel aan de eerste Lichtenvoordse kampioenschappen en op een open dag verschenen, ondanks tropische temperaturen, meer dan 100 belangstellenden.
De groei zette door. Met 15 jeugdteams in de competitie werd eind 1973 een ledenstop voor de jeugd afgekondigd.
Vanaf 1974 kon Litac spelen in de Hamalandhal met maar liefst twaalf tafels.
Dit ging goed, totdat er plaats moest worden gemaakt voor de volleybal eredivisie dames. Er werd opnieuw gezocht naar een geschikte locatie.
Enige extra financiële hulp was meer dan welkom.
Met grote vreugde werd de fa. Zeiler (huish.art. en centr.verwarming) op 1 januari 1975 binnengehaald. Litac ging toen ruim 15 jaar als Litac/Zeiler door het leven.
Ook de prestaties namen toe.
Met Litac’s grootste talent Mirjam Kloppenburg binnen de gelederen werd in het voorjaar van 1977 de stap naar de landelijke competitie gemaakt.
Hierin maakte Litac met het damesteam bijna 20 jaar furore, met als grootste succes het bereiken van de 2e divisie.
Vanaf 1979 had de tafeltennisclub geen vaste locatie meer en zwierf het 14 jaar lang rond.
Op een gegeven moment werd er zelfs op drie verschillende locaties gespeeld.
Men beoefende de sport in de houten gymzaal, maar ook in de Ludgerusschool en het Vormingscentrum.
Het spelen op meerdere plaatsen ging ten koste van de binding van de vereniging.”
Na 31 jaar nam Wil Heinst in 1980 afscheid als voorzitter, maar hij bleef nog lang achter de schermen actief voor de vereniging.
Bron: 'In de ban van het pingpongballetje - 50 jaar Litac' door Wil Heinst.
