Brahmsstraat
Raadsbesluit van 7 januari 1982
De Brahmsstraat, genoemd naar:Johannes Brahms, Hamburg 1833-Wenen 1897, gaf al op vrij jonge leeftijd blijk van zijn muzikale begaafdheid.
Onder leiding van zijn vader, die contrabassist was, leerde hij het bespelen van de viool en de piano.
Tevens bracht hij zijn zoon de primaire kunst van het componeren bij.
Op tienjarige leeftijd maakte hij zijn debuut als pianist.
Drie jaar later speelde hij in verscheidene strijkjes.
In 1853 trok Brahms door zijn viool- en pianospel en zijn opmerkelijke composities de aandacht van Robert Schumann, indertijd in Europa een gezaghebbend componist.
Die schreef een lovend artikel over Brahms, waarin hij hem als ‘het nieuwe genie in de Duitse muziek’ afschilderde en liet dat in een toonaangevend muziekblad afdrukken.
In 1872 verhuisde Brahms naar Wenen, waar hij zich, naast het dirigeren van orkesten, hoofdzakelijk bezighield met componeren.
Brahms was componist van instrumentale en vocale werken, met uitzondering van opera’s. Zijn bekendste werk: ein Deutsches requiem, een werk voor koor, solisten en symfonieorkest met eventueel daarbij orgelbegeleiding. Hij schreef dat tussen 1865 en 1868.
De teksten voor dit werk selecteerde Brahms onder meer uit het Oude en het Nieuwe Testament.
Het is geenszins liturgische muziek. Evenmin is het een requiemmis, zoals het laatste woord van de titel enigszins suggereert.
Het is troostmuziek voor allen die geliefden te betreuren hebben en bezorgd zijn om de eindigheid van hun eigen bestaan.
