Bilderdijkstraat
Raadsbesluit van 16 december 1971
Willem Bilderdijk (Amsterdam, 1756 – Haarlem, 1831) kan met recht als een groot geleerde worden beschouwd.
Al op jonge leeftijd toonde hij een brede interesse in verschillende wetenschappelijke disciplines, waaronder oude en moderne talen, wiskunde, geologie, astronomie en krijgskunde.
Daarnaast was hij ook actief als dichter en schrijver.
Aanvankelijk werkte Bilderdijk als boekhouder in het bedrijf van zijn vader.
Op 24-jarige leeftijd begon hij een studie rechten, waarin hij twee jaar later promoveerde.
Hij vestigde zich als advocaat in Den Haag en verdedigde vooral de zaken van arme orangisten. In 1795, toen hij weigerde de eed van trouw af te leggen aan het Fransgezinde bewind, werd hij gedwongen het land te verlaten.
Met tegenzin vertrok hij naar Engeland, waar hij in zijn levensonderhoud voorzag door les te geven.
In 1806 keerde Bilderdijk terug naar Nederland, enigszins verbitterd.
Tijdens het koningschap van Lodewijk Napoleon en later van Willem I probeerde hij tevergeefs een professoraat te verkrijgen.
Uiteindelijk gaf hij vanaf 1816 in Leiden als privaatdocent les in vaderlandse geschiedenis.
Zijn anti-revolutionaire en ultramonarchale denkbeelden maakten diepe indruk op zijn studenten.
De collegedictaten die hij verspreidde, werden tussen 1833 en 1853 in dertien delen uitgegeven onder de titel >>Geschiedenis des Vaderlands.
Deze werken zijn nog steeds van grote waarde voor historici en geïnteresseerden, omdat zij de geschiedenis in een breed perspectief belichten.
Eind 1831 overleed Bilderdijk op 75-jarige leeftijd in zijn woning aan de Grote Markt in Haarlem.
Hij liet een omvangrijk oeuvre na, waaronder poëzie, treurspelen en leerdichten.
Al zijn werken, doordacht en soms enigszins gekunsteld, getuigen van een ongeëvenaarde eruditie.
