Willem Pijperstraat
Raadsbesluit van 7 januari 1982
Bij Pijper was het wel zo dat men na de eerste of tweede keer zijn huis licht gewapend moest betreden. … Zijn karakter was misschien alleen te begrijpen binnen de ‘muziekwereld’ … het bedrijvige wereldje van vertolkers, bij wie door het ‘optreden’ en ‘uitvoeren’, en de geringe kansen die een klein land biedt, ijdelheid en ellebogentactiek zulke hevige vormen aannemen dat iemand die daar de eerste viool wil spelen – en op grond van zijn capaciteiten ook móét spelen – wel rond mag lopen met een revolver op zak.
>>Simon Vestdijk over Willem Pijper
De componist Willem Frederik Johannes Pijper (Zeist, 1894 – Leidschendam, 1947) stond bekend om zijn opvliegende karakter, zoals blijkt uit bovenstaande anekdote. Na de middelbare school studeerde hij aan de Toonkunst-Muziekschool in Utrecht, waar hij les kreeg van de gerenommeerde componist, muziekpedagoog, organist en dirigent Johan Wagenaar. In 1915 behaalde hij met succes zijn eindexamen in muziektheorie.
Kort daarna aanvaardde Pijper een dubbelfunctie: hij werd muziekcriticus bij het >Utrechts Dagblad en leraar compositie aan het Amsterdams Muzieklyceum. Naast deze werkzaamheden componeerde hij, waarbij de invloed van Gustav Mahler in zijn vroege werken duidelijk te horen was.
Van 1925 tot 1930 was Pijper hoofddocent instrumentatie aan het Amsterdams Conservatorium. In 1930 werd hij benoemd tot directeur van het Conservatorium in Rotterdam, een functie die hij tot aan zijn dood bekleedde.
Tijdens het interbellum was Pijper zonder twijfel de meest bekende componist van Nederland. Mede door zijn inspanningen wist de Nederlandse muziek een plaats te behouden binnen het internationale muziekspectrum.
Pijper componeerde voornamelijk symfonieën, concerten voor onder andere cello, piano en viool, pianosonates, toneelmuziek en symfonische drama’s.
Zijn invloed op de Nederlandse muziekgeschiedenis is onmiskenbaar.
