Wilhelminastraat
Wilhelminastraat
Raadsbesluit van 23 juni 1956
Wilhelmina Helena Pauline Maria, prinses en later koningin van Oranje-Nassau (Den Haag, 1880 – Apeldoorn, 1962), was de dochter van koning Willem III en zijn tweede vrouw, Emma van Waldeck-Pyrmont.
Bij haar geboorte had zij nog een halfbroer, Alexander, uit het eerste huwelijk van haar vader met Sophie van Württemberg. Toen hij in 1884 overleed, werd Wilhelmina kroonprinses.
In 1890 werd zij koningin der Nederlanden, maar omdat zij nog minderjarig was, nam haar moeder, als koningin-regentes, haar taken waar totdat Wilhelmina op achttienjarige leeftijd de troon kon bestijgen.
Op 6 september 1898 werd zij in de Nieuwe Kerk te Amsterdam ingehuldigd.
In 1900 ontmoette Wilhelmina in het slot Schwarzburg in Thüringen Heinrich (later Hendrik) zu Mecklenburg-Schwerin. Op 7 februari 1901 trad zij met hem in het huwelijk. In het vroege voorjaar van 1909 maakte minister-president Heemskerk bekend dat Wilhelmina in verwachting was.
Op 30 april 1909 werd haar dochter, prinses Juliana, geboren.
De dreiging van de Tweede Wereldoorlog hield Wilhelmina intensief bezig.
Ze was begaan met het lot van vluchtelingen uit Duitsland, onder wie veel Joodse mensen.
Kort na de Duitse inval op 10 mei 1940 vertrok Wilhelmina op advies van generaal Winkelman naar Engeland, waar zij de belangen van Nederland bleef behartigen. Tevens steunde ze het verzet tegen de nazi’s waar ze maar kon.
Kort na de bevrijding keerde Wilhelmina terug naar Nederland.
Op 4 september 1948 trad ze af en droeg ze de troon over aan haar dochter Juliana. De rest van haar leven bracht ze door op Paleis Het Loo, waar ze haar autobiografie data-start="1691" data-end="1718">Eenzaam, maar niet alleen schreef.
Wilhelmina overleed op 28 november 1962 op 82-jarige leeftijd. Haar stoffelijk overschot werd bijgezet in de grafkelder van de Oranjes in de Nieuwe Kerk te Delft.
