Swibertushof
Raadsbesluit van 1 Oktober 1987
De Switbertushof, een woonerf, is vernoemd naar de Lichtenvoordse schutterij Sint-Switbertus.
Schutterijen, schuttersgilden of burgerwachten dateren oorspronkelijk uit de middeleeuwen en dienden ter bescherming van steden en dorpen tegen plunderaars, vijandelijke aanvallen en voor ordehandhaving bij oproer of brand.
De leden waren vaak gegroepeerd op basis van:
Het wapen dat ze gebruikten (> handboogschutters, voetboogschutters, geweerschutters). De wijk waarin ze woonden. Hun oefenterrein werd doorgaans "de Doelen" genoemd.
Schutterijen hebben zich tot op de dag van vandaag weten te handhaven, zij het nu vooral als recreatieve en culturele verenigingen.
Op 10 augustus 1929 richtten enkele Lichtenvoorders een schutterij op onder de naam "De Lichtenvoordse Schutterij". Twintig jaar later trad de vereniging toe tot de Gelderse Schutterfederatie Sint-Hubertus, waarop de naam werd veranderd in Sint-Switbertus, naar de gekozen schutspatroon.
Een oude traditie in Lichtenvoorde is het vogelschieten. De rijk versierde houten vogel wordt op kermiszondag meegevoerd in de optocht van praalwagens en na afloop op een lange paal op het schietterrein geplaatst. Op een van de volgende kermisdagen proberen de schutters de vogel naar beneden te schieten. Degene die het laatste schot lost en de vogel naar beneden haalt, wordt schutterskoning en kiest een koningin. Het koningspaar wordt enkele uren later op het bordes van het gemeentehuis gehuldigd.
De vereniging bestaat uit schutters, vendeliers, trommelaars, majorettes, muzikanten en handboogschutters. Sinds 1993 beschikt de schutterij over "De Swite", een voormalig gymnastieklokaal dat is omgebouwd tot clubgebouw en oefenruimte. Dit pand werd voor een symbolisch bedrag van de gemeente overgenomen en heeft tevens een buitenterrein voor exercities.
Ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan diende het bestuur op 29 juli 1987 een verzoek in bij Burgemeester en Wethouders (B en W) om een straat, plein of weg naar het gilde te vernoemen. Tot verrassing van de vereniging werd dit verzoek veel eerder dan verwacht ingewilligd. Op 12 oktober 1987 liet B en W weten dat de straatnaam terstond werd toegekend, met als argument dat op dat moment de gelegenheid zich voordeed, terwijl dat in het jubileumjaar wellicht niet meer mogelijk zou zijn.
De Lichtenvoordse schutterij heeft door de jaren heen een uitstekende reputatie opgebouwd. Hoogtepunten volgen elkaar op en zijn te talrijk om samen te vatten. Hier enkele opmerkelijke feiten tussen 1929 en 2004:
Eerste bestuur (1929): Voorzitter: B. Steenkamp Secretaris: B. Siebelder Leden: M. Paashuis en H. Kots sr. Eerste koningspaar (1929): W.J. Wekking en M. Huinink Houten kermisvogel: van 1929 tot 1977 vervaardigd door Jan Wichman, later opgevolgd door Bennie Berendsen en Frans Ribbers. Eerste commandant (kapitein): Jacob Bakker Beschermheer: Sinds de oprichting de burgemeester, later ook zijn echtgenote als beschermvrouwe.
Geestelijk adviseur: Vanaf 1948 de pastoor (in latere jaren een pastor). Zeventien ereleden, waaronder twee vrouwen.
Concoursen: Het korps staat bekend als het meest correcte van de Kring Achterhoek. Internationaal vendelconcours: Gehouden in Lichtenvoorde in 1989 (60-jarig jubileum) en in 2004 (75-jarig jubileum).
Patroonsmis: Jaarlijks wordt op de patroondag in de Bonifatiuskerk een speciale mis opgedragen, waarbij de schutterij in vol ornaat en met muzikale begeleiding de kerk binnentrekt.
De schutterij is vernoemd naar Sint-Switbertus, een Engelse missionaris die rond het jaar 647 in Northumbrië werd geboren.
Switbertus werkte enkele jaren onder Sint-Willibrord aan de kerstening van Friesland, Noord-Brabant, Gelderland en gebieden rond Kleef (Duitsland). In 693 werd hij tot bisschop gewijd en trok hij verder oostwaarts, richting de gebieden ten noorden van de Rijn en de Lippe.
Rond het jaar 700 werd zijn werk ernstig verstoord door invallen van de Saksen, die niet alleen zijn missie belemmerden maar ook het land in bezit namen. Pepijn van Herstal, een Frankische hofmeier, bood Switbertus en zijn volgelingen bescherming en schonk hen een eiland in de Rijn, waar zij een klooster konden bouwen. Switbertus werd de eerste abt van dit klooster.
Hij overleed op 1 maart 713.
