Mercirius
Raadsbesluit van 3 april 1977 Mercurius, vernoemd naar de Romeinse bode der goden, is de kleinste planeet van het zonnestelsel en staat het dichtst bij de Zon. De planeet heeft een diameter van ongeveer vijfduizend kilometer en draait in een elliptische baan om de Zon, een omloop die 88 dagen duurt. De gemiddelde afstand tot de Zon bedraagt 58 miljoen kilometer, met een perihelium (het dichtste punt bij de Zon) van 46 miljoen kilometer en een aphelium (het verst verwijderde punt) van 70 miljoen kilometer. Mercurius draait in 58 dagen eenmaal om haar as en heeft geen bekende manen. De planeet kent extreme temperatuurverschillen tussen dag en nacht. Overdag kan de temperatuur oplopen tot meer dan 400 graden Celsius, terwijl het 's nachts kan afkoelen tot -180 graden Celsius. De kern van Mercurius bestaat voornamelijk uit ijzer en is relatief groot, goed voor 42 procent van het totale planetaire volume. Hieromheen bevindt zich een mantel met een dikte van ongeveer 600 kilometer. Tot op heden is ongeveer 45 procent van het oppervlak van Mercurius in kaart gebracht. Uit foto’s bleek dat de planeet bezaaid is met inslagkraters, vergelijkbaar met het oppervlak van onze Maan. Daarnaast zijn er talloze valleien, heuvels en vlaktes waargenomen. Eind jaren negentig werd bij nader onderzoek van de beelden ontdekt dat sommige delen van het oppervlak glad waren. Dit bleek gestolde lava te zijn, wat wijst op vulkanische activiteit in het verleden. Mercurius is met enige moeite zichtbaar vanaf het noordelijk halfrond. In de maanden januari tot juni kan de planeet in de avondschemering worden waargenomen, terwijl zij van augustus tot december te zien is in de ochtendschemering.
