Kerken

In 1933 bouwde de gereformeerde gemeenschap van Lichtenvoorde aan de Nieuwe Maat in Lichtenvoorde een kerk. Het gebouw is sinds 2007 niet meer in gebruik als kerk. Uiterlijk is weinig veranderd aan het gebouw. De kenmerken van de ‘Amsterdamse School’ bleven gehandhaafd. Het gebouw is een gemeentelijk monument. In de loop van de 19e eeuw vond een aantal keren een afscheiding van de Hervormde Kerk plaats. Deze afgescheiden geloofsgemeenschappen verenigden zich in 1892 in de Gereformeerde Kerken Nederland. Ook in Lichtenvoorde woonden enkele gereformeerde gezinnen. Die Lichtenvoordse

De Sint-Antonius van Paduakerk is op 2 februari 2021 aan de eredienst onttrokken. In het gebouw werden appartementen gerealiseerd. Onder de kerktoren is nog wel een Mariakapel gerealiseerd. De voormalige kerk en pastorie zijn aangewezen als gemeentelijk monument. De eerste aanzet voor een kerk in Vragender werd in 1862 gegeven, toen contact werd gezocht met het parochiebestuur van Lichtenvoorde, het dekenaat en het ministerie van Eredienst. Nadat in 1868 het benodigde geld bij elkaar was gebracht en de grond ter beschikking werd gesteld, kon in 1869 worden begonnen met de bouw van een bijkerk

De r.-k. St. Bonifatiuskerk werd in 1912-1913 gebouwd aan de Rapenburgsestraat op de plaats van een in 1819 gebouwde en in 1912 gesloopte waterstaatskerk. Later werd naast de nieuwe kerk een pastorie gebouwd. De architect van het geheel was Wolter te Riele, ontwerper van kerken in neogotische stijl. Pastoor Thomas Sanders was de bouwpastoor en de aannemer was de firma Jansen en van Vilsteren uit Zwolle. De kosten inclusief toren bedroegen f 67.500,-. De kerk had 981 zitplaatsen. Op 26 augustus 1913 werd de kerk ingewijd door de aartsbisschop van Utrecht mgr. H. van de Wetering. Na d

De Ludgerkerk was gesitueerd aan de Aaltenseweg / Tongerlosestraat / De Rode van Heeckerenstraat. Het kerkgebouw is nu verbouwd tot woningencomplex 'Ludgerhof'. In 1966 werd van de tot 9000 zielen gegroeide Lichtenvoordse Bonifatiusparochie een gedeelte afgesplitst. De nieuwe parochie werd genoemd naar de heilige Ludger. Ludger (742 –809) was een Friese missionaris, die in deze streken werkzaam was. In 777 begon Ludger zijn apostelwerk. Vanaf circa 790 kreeg hij tot taak de kerstening van het toen net door Karel de Grote gepacificeerde Saksenland. Hij stichtte een kerk in Wichmond bij

De katholieken in buurtschap Lievelde waren vanouds verdeeld over de H. Bonifatiusparochie in Lichtenvoorde en de H. Callixtusparochie in Groenlo. Er was echter binnen de gemeenschap een wens om tot een eigen parochie te komen. Op 8 oktober 1936 werd opgericht: “Het Fonds tot Stichting eener R.K. parochie in de buurtschap Lievelde”. In september 1945 kon het fonds beschikken over f 18.050,- . Op 8 oktober 1945 werd W. Mientjes benoemd tot bouwpastoor van de nieuwe parochie “Christus Koning” in Lievelde. Hij huurde de oude pannenfabriek van de wed. Geers aan de Lievelde

  De geschiedenis van de R. K. noodkerk in Lievelde Op 8 oktober 1936 werd opgericht: “Het Fonds tot Stichting eener R. K. parochie in de buurtschap Lievelde”. Het comité bestond uit de volgende heren: B.W. Klein Gebbink, voorzitter J.H. Blankenborg, vice voorzitter J.H. Klein Tank, secretaris J.H. te Brake, penningmeester H.A. te Walvaart. A. Wassink. J.B. te Brake. Ongeveer 98 van de 115 gezinnen in Lievelde hebben sinds die tijd aan het fonds meegewerkt. In september 1945 kon men beschikken over f 18.050,- . Op 8 oktober 1945 werd W. M

Na de Reformatie werd in 1796-1797 een kerk in Zieuwent gebouwd. Vanaf die tijd gingen de katholieken van Harreveld in Zieuwent ter kerke. In 1867 echter kreeg Harreveld een bijkerk op een stuk grond dat was geschonken door B.W.J. von Raesfeld. Von Raesfeld was eigenaar van het tegenover de kerk gelegen Huis Harreveld. De kerk werd enigszins schuin op de Kerkstraat gebouwd, in de as van de oprijlaan naar het Huis Harreveld. De heilige Agatha van Sicilië werd patroonheilige van de kerk. De architect was A. ter Wiel uit Azewijn, die ook al de kerk in Meddo had gebouwd. De nieuwe kerk werd

De Johanneskerk is een rijksmonument, in gebruik bij de protestantse gemeente van Lichtenvoorde. De kerk is als protestantse kerk gebouwd op de locatie waar voorheen een veldkapel uit 1496 stond. De staat van de kapel was in de eerste helft van de 17e eeuw slecht en er was de behoefte aan een grotere kerk. In 1648 werd een nieuwe kerk gebouwd, na jarenlange collectes door het hele land, onder meer ook bij het leger van Frederik-Hendrik toen deze in 1627 Groenlo belegerde De kerk werd als zaalkerk gebouwd met een spitse toren. De bepleistering van de kerk en toren heeft in 1904 plaatsgevonden.

De kerk uit 1932 is van de hand van de architect G.A.P. de Kort. Het orgel is gebouwd door B. Pels in 1947.  De boeren en hun gezinnen in dit deel van het buitengebied van Zieuwent kerkten voorheen in Zieuwent, maar door de grote afstand ontstond de wens tot oprichting van een nieuwe parochie. Bij de kerk hoort ook een kerkhof, een pastorie en een baarhuisje. Het interieur van de kerk is voorzien van enkele fraaie oorspronkelijke (muur)schilderingen van de hand van K.W. Wenzel en een rijk uitgewerkte tegelvloer. Rond de kerk ontstonden een school en een café en vervolgens de buur

De Sint Werenfriduskerk is een imposante neogotische kerk met beeldbepalende, 75 meter hoge toren. De kerk werd in 1898-1899 gebouwd als vervanger voor de oude, te klein geworden waterstaatskerk. Bouwpastoor was pastoor Sanderink (1894-1904). Deze was na de jaarlijkse bedevaart naar het Duitse Kevelaer in 1895 geïnspireerd geraakt door de Mariabasiliek in Kevelaer. Architect van de kerk was J.W. Boerbooms, leerling van de bekende architect Pierre Cuypers. Het was een bestaand ontwerp dat eerder al door meerdere parochies afgewezen omdat het te groot en te duur zou zijn.  De Mariakap

De geschiedenis van de R. K. Waterstaatskerk in Lichtenvoorde Het bouwen van kerken met staatssteun tussen 1814 en 1875 werd ingevoerd om een einde te maken aan conflicten tussen katholieken en hervormden, die tijdens de reformatie de toenmalige katholieke kerken in bezit hadden genomen. Een regeling betreffende een  proportionele verdeling van de kerkgebouwen kwam niet van de grond door tegenwerking van de hervormden. Uiteindelijk werd besloten, dat elke kerk in handen bleef van het genootschap dat die kerk op dat moment bezat, legaal of niet. Zo ook in Lichtenvoorde, waar de katholieke